Column
Gisteren was op RTL de laatste twee uitzendingen van Helemaal Het Einde. Daarin bezocht de familie Pos de groente- en fruitmarkt in Santiago, vertrokken ze per auto naar de Argentijnse wijnhoofdstad Mendoza zogenaamd om hun visum te verlengen.
De ‘Posjes’ bezochten in een buitenwijk van de Chileense hoofdstad de markt. Ze voelden zich er niet op hun gemak. Het was natuurlijk een hele overgang van het mondaine centrum in de wijk Las Condes naar een ‘volksgebeuren’ in een eenvoudige omgeving.
Mevrouw Pos zei dat ze haar tas dichter tegen zich aan zou houden, dat ze gelukkig een levensverzekering had en dat hun auto wel eens bij terugkomst op vier kistjes zou kunnen staan… Het echte Chileense leven hebben ze kennelijk niet eerder gezien. Als je aan een Chileen vraagt welke markt je het beste kunt bezoeken in deze miljoenenstad dan zullen ze eensgezind de ‘Mercado Central’ noemen. Daar in een grote overdekte hal kijk je je ogen uit en kun je voor weinig geld goed eten en drinken.
Het team van RTL had bedacht, dat het wel leuk zou zijn om de drie families op het strand van Pichilemu bij elkaar te brengen om elkaar weer eens te ontmoeten onder het genot van een hapje en drankje. Het zou een gezellige ontmoeting worden met de drie families die bekend zouden maken of zij verder in Chili willen blijven of naar Nederland willen terugkeren.
Dat het vanaf het begin niet boterde tussen de Posjes en de andere twee families was al zonneklaar. De instelling van de meer sociale twee families en die van de ondernemende Posjes botste. Ook misten de Posjes kennelijk de meer moderne omgeving van een wereldstad waar de helft van de Chileense bevolking woont.
De Posjes hadden duidelijk geen zin in een ontmoeting met de andere deelnemers aan het project en bedachten een smoes om met fatsoen de ontmoeting op het strand met de andere families te saboteren. Ze zeiden dat ze naar de Argentijnse stad Mendoza zouden rijden, omdat dan bij het verlaten van het land en het terugkeren in Chili hun visum zou worden verlengd.
Een smoes die werkelijk nergens op slaat, omdat de Posjes het afgelopen weekend al in Nederland waren om promotie voor ‘hun’ wijnen in de supermarkten van kruidenier Super de Boer te verzorgen. Als (niet waarschijnlijk in mijn visie) ze terug zouden gaan naar Chili krijgen ze bij aankomst automatisch een verlenging van het visum voor drie maanden.
De familie Pos vond Mendoza helemaal niks. Het is illustratief voor hun wereldvreemde beeld van een Zuid-Amerikaans land. Je zou verwachten dat ze – aangestuurd door de organisator Wijnvoordeel – op zijn minst een wijnbedrijf in de belangrijkste wijnregio van Argentinië zouden bezoeken.
Terug in Santiago bezocht men een restaurant waar volgens de heer Pos de Chileense variant van de klompendans werd opgevoerd. Je moet wel echt een ‘cultuurbarbaar’ zijn om de traditionele Chileense volksdans de ‘cueca’ zo te kwalificeren.
Zo eindigt het avontuur van de drie families. Ik denk dat de Posjes beter weer met hun stukadoorsbedrijf kunnen doorgaan. Het is natuurlijk ook een vak, maar voor de wijnhandel is toch meer kennis en vooral een andere instelling nodig.
Vorige column: klik hier
Jan Rook
