Tweede dag wijnreis California Baja Mexico

(Herhaling)

Door Jan Rook en Johan Veenstra vanuit Ensenada

Van APK heeft niemand nog gehoord. Regelmatig passeren wij pick-ups en kevers waar je door de 2018mexico2_kaartroestgaten heen het motorblok kunt bewonderen. De bestuurders zitten er niet mee. Misschien dromen ze wel van de grote airconditioned slagschepen met Amerikaanse gringo’s die hen op de linkerbaanpasseren maar ze zitten er niet echt mee zolang de remmen, die je hier pas op de laatste 10 meter voor het stoplicht intrapt, het maar blijven doen.

Wijnconcours

Wij zijn op weg van de noordelijke grensstad Tijuana naar de kustplaats Ensenada, waar een bezoek aan het internationale wijnconcours op het programma staat. Rechts van de weg strekt zich een onafzienbare rij met onduidelijke bedrijfsgebouwen en autokerkhoven onder een dikke laag grijsbruin stof uit, links valt het zicht op een desolaat heuvellandschap waar enkel nog taai stuikgewas op groeien wil. Op onze vraag naar de afstand tussen het noorden en het zuiden van het uitgestrekte schiereiland moeten onze begeleiders het antwoord schuldig blijven. Hier denkt men niet in kilometers maar in reisduur. “24 uur” schat Marie, die achter het stuur zit. “De helft daarvan” vermoedt Rodrigo, wiens auto dit jaar vermoedelijk nog wel door de keuring is gekomen. Als rechts van ons de oceaan in het oog komt verandert het landschap ook: de rommelige bebouwing maakt plaats voor een smalle strook met baaien en stranden zoals je ze ook aan de oceaankust van het Baskenland kunt vinden. In het voorjaar is het zicht hier nog veel mooier, als de zee bevolkt wordt door talloze walvissen die er komen paaien. Nu vind je er alleen kunstmatige cirkels met een reusachtige diameter voor de tonijnkweek met daarboven een paraplu van pelikanen, op zoek naar verse vis. De stranden zijn leeg; te koud om in te baden.

Wijnconcours

In hotel Coral y Marina worden wij ontvangen door Dr. Victor Torres, organisator van het wijnconcours. Tegen een achtergrond van tientallen flessen in genummerde zwarte zakken vertelt hij ons dat het 2018mexico2_2ab

festival twaalf jaar geleden begon als lokaal evenement maar inmiddels is uitgegroeid tot een groot internationaal podium waarop producenten uit tal van landen zich presenteren. Welke wijnen dat dan wel zijn wil hij ons niet zeggen; daarvoor wacht hij eerst de resultaten af van de jury die in drie groepen bijeenzit om de 120 finalisten door te proeven. Tachtig Mexicaanse wijnen zijn erbij, van 19 bedrijven; 25 wit, 5 zoet en de rest rood. In de2018mexico2_4ab juryzitten deskundigen uit Frankrijk, de VS, Chili, Mexico en zelfs Polen. Van de beoordeelde wijnen zal straks 30% een medaille krijgt krijgen, in de kleuren goud of extra goud. De uitslag zal niet eerder dan over een paar 2018mexico2_3abdagen bekend wordt gemaakt. Wij verlaten de proefruimten weer en zetten wij koers naar de ‘Ruta del Vino’, op weg naar ons volgende doel, de ‘Wine and Lobster Lunch’ van Bodegas Santo Tomás. 

Wijn & kreeft
Na een korte tocht door de onherbergzame vallei slaan wij bij de eerste druivenstok linksaf en rijden een geïmproviseerde parkeerplaats op. Bij ons gezelschap heeft zich inmiddels Abraham Huerta, de 2018mexico2_1abgoedlachse directeur export van het departement van economische ontwikkeling, gevoegd. Abraham is in zijn element. Zodra hij het feestende gezelschap onder de bomen ontwaart begint hij te glimmen van genoegen. Geen bezoeker die het vandaag zonder een warm woord of een stevige omhelzing van hem zal doen. Met het zicht op grote bladen vol

2018mexico2_7abgeroosterde kreeft die in een adembenemend tempo door de mensenmassa worden verorberd kan het oponthoud ons niet storen.

De wijnen

Wij nemen plaats en laten ons vast enkele witte wijnen van het organiserende wijnbedrijf inschenken. Dat valt nog niet mee. De Sauvignon Blanc is als zodanig wel herkenbaar maar is zwaar en mist frisheid, net als de Chardonnay  die bovendien lijdt onder de bittere smaak van overmatig geëxtraheerd hout. De Chenin Blanc geurt in de verte naar kamfer en de naar mottenballen smakende San Emilio semi-dulce, is bij inname van grotere hoeveelheden zonder meer libido bedreigend. De rosado is een echte schoonmoederwijn; de associatie met verse aardbeien die op het vuur staan in te koken voor de jam is zo sterk dat menig rijpere vrouw 2018mexico2_9abhiervoor onmiddellijk bezwijkt. Ook de liefhebber van Coeberg-ijs zullen zich met dit drankje trouwens niet bekocht voelen. Abraham heeft het laatste woord: “Een beetje cola erbij en je hebt de ideale gringowijn”. Aan de rode komen wij niet toe; die zullen wij later in de week bij een bezoek aan de oude bodega van het huis nog proeven.

Prullenventers en een morsig motel

Als wij Ensenada binnenrijden is de provinciestad onherkenbaar. Indiaanse prullenventers hebben bezit genomen van de straten en tussen de eetkramen met verse vruchten en schaaldieren is er geen doorkomen meer aan. Hongerige Amerikanen laten zich verleiden door vergeelde plaatjes van snelle snacks en settelen zich met een glas coke of corona op een straatterras. Daartussendoor laveren wij, op weg naar ons hotel.

Veel herrie en nog geen koffers2018mexico2_ruta1

De gloriedagen van Posada El Rey Sol zijn lang geleden verstreken. Het morsige motel is geen schim van het frisse gebouw uit de folder. De kamer van Jan is de laatste jaren bepaald niet rookvrij geweest en die van Johan ligt pal tussen de poort van de parkeerplaats en de receptie. Alsof de herrie daarmee nog niet genoeg is hangen recht voor het raam een paar megaluidsprekers die onafgebroken schelle kermismuziek uitbraken. Als dan ook duidelijk wordt dat de koffers nog steeds niet zijn gearriveerd, zinkt ons de moed in de schoenen: is de Mexicaanse wijnbouw zulke offers waard?

Eerste deel: klik hier 

Derde deel volgt.

Reacties