Door Jan Rook en Johan Veenstra vanuit Ensenada (Baja California Mexico)
In de vertrekhal van Schiphol nam Hare Excellentie Sandra Fuentes –Berain afscheid van het Wijnplein-team. Mevrouw Fuentes-Berain heeft zich bijzonder ingezet voor het welslagen van de trip mede omdat ze – getrouwd met een adviseur in de wijnbouw – de Mexicaanse wijnbouw een warm hart toedraagt.
Leve de wachtlijst
Johan Veenstra kreeg bij de balie van de KLM te horen dat bij het elektronisch inchecken iets verkeerd was gegaan, waardoor hij op de ‘wachtlijst’ belandde. Dit zou in het ergste geval kunnen betekenen, dat hij pas de volgende dag naar Mexico zou kunnen vertrekken.Toen iedereen zo’n beetje in het vliegtuig zat, bleken er toch nog twee stoelen beschikbaar en wel in de comfortabele
Business Class van de Boeing 747. Een geluk bij een ongeluk en een prettig vooruitzicht dat de 10,5 uur durende vlucht in een luxueuze stoel kon worden doorgebracht.
Met een vertraging van een klein driekwartier taxiede de ‘widebody’ naar de nieuwe startbaan. Inmiddels hadden de passagiers in de Business Class een keuze uit alcoholvrije dranken, witte wijn en … cava van Cordorniu. Het ‘betere werk’ begon echter in de lucht met een glas Piper-Heidsieck champagne NV, goede kenmerkende neus van brioches, zuiver en verfrissend. Een mooie aperitiefchampagne.
Diner
Intussen bestudeerden de 18 bevoorrechte passagiers in de neus van de 747 de menu – en wijnkaart van de World Business Class. Het voorgerecht bestaat uit een terrine van rookvlees en eendenlever, geserveerd met gebakken gamba’s en bietjessalade met appel. Daarna een keuze uit runderfilet met bearnaisesaus, kipfilet in olijvensaus en scholfilet met truffelsaus. Het nagerecht staat op een dessertwagen met een keuze uit een luxe ijsdessert, versfruit of kaas. Het voorgerecht is een 
visueel en smaaktechnisch knap gerecht met filmende en strakke elementen. Ik dronk er de Saint-Véran ‘Les Vins des Personnets’ van Christian Collvray en Jean-Luc Terrier bij. Een mooi glas wijn. Goede kenmerkende tonen in de neus van chardonnay, fris, zuiver en geen overdadige houttonen. De keuze voor de tweede droge witte wijn, de Mas la Chevaliere Vin de Pays d’Oc van Michel Laroche zou met zijn forse houttonen en concentraat minder geslaagd zijn. Bij mijn hoofdgerecht van runderfilet had ik de keuze uit Château Franc-Pérat Premières Côtes de Bordeaux of de Moulin de Ciffre Faugères. De eerste rode wijn is een moderne rode bordeaux, goed fruit, niet te fors en zuiver. De Faugères was dieper van kleur, compacte, volle maar ook toegankelijke wijn. De structuur van de bearnaisesaus kon beter. Wellicht kan de catering dit beter gescheiden maken en het daarna bij de filet apart op het plateau zetten of het uit te serveren.
Johan koos bij zijn nagerecht de Château de la Peyrade Muscat de Frontignan. Ik nam een slok van de Noval 1997 Late Bottled Vintage Port. Krachtig en uiteraard zoet, maar geen sterke begeleider van de drie stukjes kaas. Van de wijnkaart proefde ik nog de Syrah Rosé La Baume. Mooie kleur, mooie fruitige neus, prettige smaak. Een Rosé met een hoge ‘doordrinkfactor’. Al met al een verrassend goed diner met een knappe selectie wijnen.
Enige punten die beter kunnen zijn: de cava (waarom niet direct de champagne?) en de bearnaisesaus. Na 10 uur en 20 minuten doemde Mexico Stad op. Het is een indrukwekkend gezicht. Een van de grootste steden ter wereld met 20 miljoen inwoners. De aansluitende vlucht naar Tijuana aan de Amerikaanse grens vond een uur later. Met een tussenlanding duurde die in vlucht ook nog eens 4 uur. Uiteindelijk landden we 11.uur ’s avonds in Tijuana. Tot onze schrik lagen onze koffers niet op de bagageband. Na een half uur praten met de verantwoordelijke functionaris en het invullen van de benodigde formulieren vertrokken we zonder koffers naar het hotel. Dankzij het verfrissingsetje van de Business Class konden we in ieder geval nog onze tanden poetsen. Om middernacht plaatselijke tijd en 09.00 uur Nederlandse tijd zochten we ons bed in het Camino Ryal Hotel op.
Wordt vervolgd.
