We worden de afgelopen weken bedolven onder de informatie over de hoog geclasseerde bordeauxwijnen. Je kunt je niet onttrekken aan de gedachte, dat veel auteurs van de beschrijvingen en waarderingen vooral bezig zijn om hun ego op te poetsen.
De meest bekende wijnsites vullen hun sites en magzines met beoordelingen. Daarbij moeten de magazines het steeds meer afleggen tegen de opkomende wijnkritieken op internet.
Met heimee denk ik terug aan de tijd dat aspirant-vinologen op blindproeverijen bekende cru’s uit Bordeaux op de proeftafel konden zetten. Tussen de 20 en 30 euro kon je nog een geclasseerde bordeauxwijn kopen.
Tijden veranderen
Nu betaal je een godsvermogen voor hoog geclasseerde wijnen uit Bordeaux van een goed jaar. De hoge wijnen van Bordeaux worden niet meer gekocht om te worden gesavoureerd, maar als beleggingsopbject met het oogmerk om winst te maken.
Eigenaren van topdomeinen verkopen hun landgoed om winst te maken. Gefortuneerde collectioneurs brengen na een paar jaar het edele vocht naar veilinghuizen.
De uitspraak: ‘Je betaalt wel iets meer, maar wat je meer proeft is onbetaalbaar’ kan worden vervangen door: Je betaalt een vermogen, maar wat je kunt proeven zul je nooit weten’.
