Met deze uitspraak worden twee partners in de echt verbonden. Eind van de week vieren mijn Chileense vrouw met onze kleine Arthur en ik het zevende jaar van het huwelijk. Ik moet toegeven dat het voor iemand van 74 niet bepaald veel is. Als ik met mijn zoontje van bijna vier jaar in het park ga wandelen, denken de meeste mensen dat opa met zijn kleinzoon op pad is. Als ik dan zeg dat ik de vader ben, kijken ze je aan alsof ze een spook zien.
In 2007 ontmoette ik mijn vrouw in het chique Hyatt Hotel van Santiago. Zij was net afgestudeerd als landbouwingenieur met als specialisatie wijnbouw en wijnmaken. Tijdens die bijeenkomst werden de internationale juryleden voorgesteld aan de Chileense professionele wijnbranche. Het was het begin van intense dagen van jureren die zowel in de Argentijnse stad Mendoza als in de Chileense hoofdstad Santiago plaatsvonden.
Mijn vrouw Paula liet me in Santiago de plaatsen zien waar de ‘echte’ Chilenen kwamen en doorgaans niet de toeristen. Ik was eigenlijk op zoek in Chili naar iemand die een wijntechnische achtergrond had en naast de moedertaal Spaans, ook goed (technisch) Engels sprak. Zij was de aangewezen persoon met wie ik veel wijnproducenten in het zuiden en het noorden van de hoofdstad Santiago bezocht.
De ambitieuze Paula probeerde ook zoveel als mogelijk de Nederlandse taal te begrijpen en te spreken. Dat ging wel eens fout. Zo ontmoetten we in Chili een Nederlandse delegatie uit Twente. De wijnimporteur had enkele vrienden meegenomen. Ik fluisterde mijn assistente in het oor dat de mensen uit Twente in Nederland ‘Tukkers’ worden genoemd. Ze stapte niet veel later naar een van de Nederlanders en zei: “Dus u bent een Turk!” Ik dacht dat de aangesproken man door de vloer zakte. De hilariteit was groot en we konden er hartelijk om lachen. Mijn assistente / huidige vrouw keek beteuterd toe en vroeg mij of ze iets verkeerd had gezegd.
Mijn assistente/ huidige vrouw heeft me daarna vanuit Santiago tijdens vele bezoeken in de wijnwereld begeleid. We bezochten uiteraard Argentinië, Uruguay en Brazilië. Vandaar vlogen we naar Zuid-Afrika. Op de agenda stonden ook afspraken met landen zoals Australië en Nieuw-Zeeland. Terug in Europa liep mijn vrouw stages in Frankrijk en Zwitserland en Duitsland. Uiteraard bezochten wij ook de vakbeurzen in Europa. Mijn vrouw had nog nooit een goede Sauternes geproefd. Tijdens de Vinoble in Jerez kreeg ze vier glazen met jaartallen van Chateau d’Yquem. Je moet maar geluk hebben.
In 2017 zijn we getrouwd en had mijn vrouw de inburgeringscursus met goed gevolg doorlopen en kreeg ze een Nederlands paspoort. In 2020 kreeg ze onze zoon Arthur. Op 29 september vieren we de 7e huwelijksdag en importeur Walraven Sax was zo vriendelijk om een van onze favoriete champagnes te ‘doneren’. Louis Roederer Collection zal onze feestdag volgende week zondag opfleuren.
Terug naar de uitspraak: Tot de dood ons scheidt. Mijn vader die in de gemeenteraad van Eindhoven zat hoorde 20 jaar geleden al een spreker die – om het mestoverschot te bekritiseren – de uitspraak omdraaide. Hij zei: “Tot de schijt ons doodt…”
Foto: Hotel Hyatt Santiago
