Een bekend marketingfenomeen is de cyclus van een product. Een trend komt na een aantal jaren weer terug. De trend moet niet verward worden met ‘rage’. Die komt snel op en is ook weer snel verdwenen.
De populariteit van rosé beperkt zich niet tot Europese landen. Ook in Zuid-Amerika en bijvoorbeeld Australië geniet dit type wijn veel belangstelling. Enige tijd geleden was ik bij een presentatie van Harold Hamersma over rosé. Hamersma die pas enkele decennia met wijn bezig is, wist niet dat in de jaren zestig rosé op bijna alle restauranttafels stond. Zo was het ‘kruikje’ Faisca met een licht mousserende, zoete smaak en natuurlijk de Mateus Rosé met de opvallende vorm de meest geserveerde wijn. Rosé was in die tijd de trend, was donker van kleur en vooral zoet. De zoetheid werd gemaskeerd door de wijn extra koud te presenteren.
Enkele jaren geleden bracht ik een bezoek aan de ‘fabriek’ van Mateus in Portugal. Daar verlaten 26 miljoen (!) flessen Mateus ieder jaar het bedrijf. De vorm van de fles is nu moderner en de smaak minder zoet.
De rosé uit de Provence met zijn kenmerkende lichte kleur is nu de ‘benchmark’. Op de wijnkaarten van de beste restaurants in Cannes en andere mondaine badplaatsen staan prestige roséwijnen zoals bijvoorbeeld Domaine Ott.
De trend van de rosé met zijn lichte kleur, droge smaak en een niet te hoog alcoholgehalte sluit naadloos aan op de veranderende behoefte van de wijnliefhebber. Het ‘zomergevoel’ krijgt met de wijn een extra dimensie.
Voor de verkoop van de rosé is het belangrijk dat het voorjaar mooi is, de zomer warm en zo mogelijk een ‘Indian Summer’ in september.
Dat de Fransen nu beweren, dat er een tekort aan roséwijn kan ontstaan vanwege een lage oogstopbrengst in 2017 rangschik ik in de categorie ‘wishful thinking’.
