Bernhard de wijnliefhebber


Het was nieuws in alle media. Prins Bernhard was lid van de nazipartij. Ondanks alle ontkenningen van Bernhard was het onomstreden bewijs geleverd.
Begin jaren zeventig was ik als dienstplichtig soldaat aangesteld om de hoge militairen in de officiersmess te bedienen.

Mijn ervaring in het restaurant van het passagiersschip Nieuw Amsterdam en de bediening in een sterrenrestaurant was voldoende om de chique diners in het officiershotel te leiden.
Prins Bernhard was vaak als inspecteur-generaal het middelpunt bij de lunches in de kazerne van Oirschot. Als dienstplichtige moest ik de bediening doen. De maaltijden werden vaak gelardeerd met wijn. De Duitse tongval van de Prins vond ik opmerkelijk. In Eindhoven werd ik opgeroepen om de lunch in de Rijschool tijdens het bezoek door Bernhard te verzorgen. De wijn werd goedgekeurd, maar het gerecht werd door de Prins (te aromatisch) afgewezen.

In Geldrop bezocht Bernhard de koekfabrikant Peijnenburg. De wijn die door de directie was uitgekozen bij de lunch zou worden geserveerd. Hij kon de Prins niet waarderen en gaf zijn chauffeur opdracht om uit de hofauto zijn favoriete wijn te halen. De wijn was een hoge Bourgogne van het huis Louis Latour.

De drank vloeide in het officiershotel in Oirschot rijkelijk. Ik deed ook mee aan de alcoholische sessies. Na afloop van weer zo’n ‘zware’ lunch reed ik met mijn motor – veel te snel- over het kazerneterrein zonder een helm. Gelukkig was er in die tijd geen ademtest. Toch moest ik bij de garnizoenscommandant komen. Die strafte mij met vier dagen verzwaard arrest. Op het einde van die schrobbering vroeg de officier mij of de commando’s nu ook in Oirschot oefenen. Nietsvermoedend zei ik ‘nee’. Hij vroeg mij, waarom ik dan een commandobaret op had. Ik moest hem het antwoord schuldig blijven…
De detentie was luxe. Mijn collega’s brachten mij de maaltijden uit de officiersmess met een goed glas wijn…

Jan Rook

Reacties