Ilja Gort doet me denken aan Swiebertje met dit verschil,dat je om de landloper moet lachen en bij Gort moet treuren om de entourage en het simplificatie van het fenomeen wijn.
Zo was er in een van de recente uitzendingen Gort met zijn zoon in de wijnkelder te zien. Het advies van Gort: jonge wijn met hand op het glas even goed te schudden, zodat de jonge wijn wat ‘losser’ wordt. Gort zelf kreeg door die handeling wat wijn op zijn kleding, maar dat mocht de pret niet drukken. Gort had het over ‘shaken’ dat ook aan tafel in restaurants van nut kan zijn… Restaurateurs die Gort in hun etablissement ontvangen doen er goed aan het dure tafellaken te vervangen door een plastic zeiltje.
Waarschijnlijk heeft de toneelspeler Gort nog nooit van de bewogen – en onbewogen spiegel gehoord. De meer professionele betekenis van het eerst ruiken met de onbewogen spiegel (de wijn alleen inschenken) en de bewogen spiegel, waarbij de wijn in het glas wordt ‘gewalst’.
Ook aandoenlijk in de uitzending is de grabbelton met vragen van kijkers. De vragen zouden op papier geschreven (..) zijn. Hij heeft daarvoor een groot vat waarin hij grabbelt naar de vragen. Zoveel reacties van kijkers dat je er een groot vat voor nodig hebt … Het wekt de indruk, dat hijzelf de vragen bedenkt om dit deel van de uitzending toch maar te kunnen vullen.
Wat mij persoonlijk tegen de borst stuit is de focus op Frankrijk, alsof er geen wijngebieden buiten Frankrijk (m.u.v Italië waar Gort op bezoek was) bestaan. De prestigieuze Franse onderscheiding L’Ordre du Mérite Agricole ligt waarschijnlijk al voor de ‘snor’ in de la van de Franse ambassadeur.
Jan Rook