Het was in de tweede helft van de jaren vijftig van de vorige eeuw, dat ik met mijn zus in een mooie auto van Rosmalen naar het Brabantse Berkel-Enschot reden. Mijn oma was bevriend met de pastoor van Berkel-Enschot die naast de kerk in de pastorie woonde. De betreffende Pastoor Daniels was een vermogend man en bezat ook een goed gevulde wijnkelder in de pastorie. Dat hij vermogend was, verklaarde ook de installatie van een eerste automatische klokkensysteem van Nederland in de kerk waardoor het handmatig luiden overbodig werd. Toen de pastoor overleed liet hij een groot deel van zijn erfenis over aan mijn oma.
De klassieke wijnhandel verdiende goed aan de dorstige pastores. Wijnverkopen leunde op de behoefte van de pastorie. In hetzelfde dorp als de (gehuurde) villa van mijn oma was een bekende wijnhandel gevestigd in een parkje. Het begon langzaam door te dringen bij de eigenaar dat de bakens verzet moesten worden.
De eigenaar gaf les aan de Wijnacademie en vormde samen met gelijkgezinde belangrijke wijnhandelaren een comité dat al schertsend het ‘Kremlin’ werd genoemd. Op de Wijnacademie vertelde de wijnhandelaar uit Rosmalen dat hij het gereputeerde Geisenheim Hochschule Geisenheim University had gedaan. Jan Gispen ,Duitsland kenner (Afgestudeerd aan Geisenheim en overleden) vertelde dat genoemde Nederlandse wijnhandelaar nooit in het instituut in Duitsland was afgestudeerd.
De klassieke wijnhandel in Rosmalen ging failliet en verhuisde naar een bedrijventerrein bij Den Bosch. De zoon moest de overgang naar een moderne wijnhandel bewerkstelligen. Inmiddels kwam een bekende Tilburgse wijnhandelaar mr van Bilsen het team versterken.
Ik maakte een afspraak met mr van Bilsen en we sloten een overeenkomst over de promotie op Wijnplein. De zoon van de failliete handelaar was des duivels en belde mij of ik de overeenkomst wilde vernietigen. Daar voelde ik niets voor. Ik had tenslotte een deal gesloten met een meester in de Rechten die op de Universiteit zeker het leerstuk van overeenkomstenrecht moest hebben gehad.
Uiteindelijk verliet het bedrijf het Brabantse en maakte een deal met een landelijk bekende wijnhandel waarbij het gewilde merk Champagne Bollinger een belangrijke rol speelde (zie interview hieronder).
Dat het bedrijf destijds het niet zo nauw nam om wijn te verkopen bleek uit bijvoorbeeld een grote verkoop van de beste wijnen en jaartallen aan het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven. De directeur daarvan Van de Zande werd op non-actief gesteld. Samen met een vriend kocht ik de partij op met de mooiste wijnen en beste jaartallen. De ontslagen directeur vertrok naar Zuid-Afrika waar hij verongelukte met zijn auto.
Andere opmerkelijke deals waren de verkoop aan een van de beste restaurants van Eindhoven waar de Philips-elite vaak dineerde. De rekening werd verhoogd met de wijnen die de betrokken Philips-man op zijn adres liet bezorgen…
Dat in die tijd de handel was gericht op pastores, ziekenhuizen en andere adressen was een uiting van overleven. De modernisering van de branche was in volle gang en de eigenaren moeste zich bezinnen hoe de transitie het beste kon worden aangepakt. Daarmee verdween de klassieke wijnhandel.
Interview met J.H.Verlinden 2018 Column: Bollinger of Pol Roger? – Wijnplein.nl
