De meest beschermende naam van een (alcoholische) drank in de wereld is Champagne.
Toen ik voor de les op de Wijnacademie in Maarn was, veranderde de sfeer in het leslokaal.
Het technische verhaal over petillerende -en mousserende wijn, maakte plaats voor een haast feestelijke sfeer en het te verwachten plezier om de ‘alcoholische versnapering’ champagne te proeven.
Ik kwam ooit in een blindproeverij in Epernay terecht georganiseerd door de associatie van champagneproducenten, met uitsluitend jaartalchampagnes. Jancis Robinson MW was een van de proevers. We deelden los van elkaar punten uit. Pas bij de lunch volgde het demasqué. Mijn favoriet bleek Dom Pérignon te zijn…
Bij het opruimen van mijn zolder kwam tot mijn verbazing een magnum Bollinger tevoorschijn. Ik besloot om de fles met oud en nieuw te openen. Mijn gasten die avond informeerde ik,dat de magnum waarschijnlijk jarenlang op zolder had gelegen. Tot ieders verbazing bleek de wijn niet ‘over the hill’ te zijn. De koolzuur was minimaal , maar de smaak was fantastisch.
Tijdens mij vaartijd op het cruiseschip de ss Nieuw-Amsterdam kreeg ik van nonnen die ik moest bedienen ,een fles Bollinger. De champagne was prachtig. Levendig, complex en een mooie zachte mousse.
Zo zou ik nog over veel ervaringen kunnen vertellen. We leven nu in een tijd waar het merk van de champagne garant moet staan voor kwaliteit.
De Britse staatsman Winston Churchill verwoorde zijn gevoel voor champagne (zijn favoriet Pol Roger) als volgt:
‘In victory I deserve it, in defeat I need it’
