In het Franse dagblad Sud Ouest staat een artikel van de hand van emeritus hoogleraar geografie Jean-Robert Pitte over de aanpassing van de wijnbouw door klimaatverandering. Pitte schildert de wijnbouw in het verleden, waarbij het niet eens zo lang geleden is dat wijnboeren de grootst mogelijke moeite hadden om rijpe druiven te oogsten. Te denken valt bijvoorbeeld aan de onrijpe cabert franc in het Loire-gebied in de zestiger jaren van de vorige eeuw. Nu worden de wijnboeren vanwege klimaatverandering en de hogere temperaturen in zuidelijke gebieden gedwongen om de druiven op hoger gelegen gronden te cultiveren. Duidelijk is ook, dat irrigatie vanwege de veranderende omstandigheden voor de jonge aanplant essentieel is. De selectie van de geschikte bodem en de werkmethodes in de wijngaarden eisen 
meer aandacht op. Ook de snoeiwijze van de wijnstok moet worden aangepast en het beschermen tegen de zon is belangrijker geworden. Druivenvarieteiten zoals marsanne en syrah blijken in de Beaujolais tot verrassende resultaten te leiden. Dit betekent ook, dat de wetgeving van de herkomstbenaming aan de komst van de voor het gebied ‘vreemde’ druivenrassen zal moeten worden aangepast. Wereldwijd komen nu gebieden voor wijnbouw in aanmerking die daarvoor vrijwel ongeschikt waren. Op het Japanse eiland Hokkaido is nu wijnbouw mogelijk. Ook in het Verenigd Koninkrijk blijkt de klimaatverandering voor nieuwe mogelijkheden in de wijnbouw te zorgen. Vooral de productie van mousserende wijnen krijgt een stimulans. Zelfs Franse champagneproducenten hebben nu wijngaarden op het Britse eiland. De Engelse Koninklijke familie liet op het landgoed Windsor 16000 wijnstokken planten (pinot noir, pinot meunier en chardonnay) voor de productie van mousserende wijnen. De auteur eindigt het artikel met de opmerking dat we ons niet teveel zorgen moeten maken zolang er in Groenland nog geen wijnbouw mogelijk is. Meer: klik hier.
Wijn en klimaat een aanpassing van 8000 jaar
