Boekrecensie door Jan Rook
In een recente boekenbijlage van De Volkskrant staat een beschrijving van het boek ‘Een hedonist in de kelder, verhalen over wijn’. Mijn oog viel erop, omdat het hier niet een recensie van de inhoud, maar uitsluitend een mening over de omslag (met de ronde wijnvlekken) van de redacteur Erik van den Berg betreft.
De medewerker van De Volkskrant waagde zich kennelijk niet aan het lezen van de inhoud van dit boek. Lezen is trouwens een ‘understatement’, want ik heb alle 320 pagina’s van het boek moeten ‘doorworstelen’.
De inhoud is opgedeeld in 65 korte verhalen over bezoeken aan wijnbedrijven en deelname aan prestigieuze proeverijen in New York en Californië waar de ‘Rich and Wealthy’ Amerikanen de duurste wijnen proefden. Vooral de champagne vloeide tijdens die bijeenkomsten rijkelijk. De Nederlandse vertalers van het boek (Catalien en Willem van Paassen) laten bij gebrek aan wijnkennis steken vallen.
Zo wordt in de vertaling tijdens een champagneparty in het boek uitgebreid geschreven over het ‘onthoofden’ van een champagnefles, terwijl kennelijk het werkwoord ‘sabreren’ niet tot het gedachtegoed van de vertalers is doorgedrongen. Het boek staat bol van het woord ‘appellation’, terwijl het meest gebruikelijke woord ‘herkomstbenaming’ niet één keer te lezen valt.
De vertalers noemen ‘druivensoort’, terwijl het kennelijk niet bij hen bekend is, dat dit uitsluitend voor de ‘Vitis Vinifera’ van toepassing is. Druivenvariëteit en druivenras worden als onderling uitwisselbare woorden niet gebruikt.
Het is duidelijk dat de auteur vooral met een Amerikaanse bril de niet-Californische wijngebieden heeft bezocht. Zijn voorkeur voor Bourgogne en Bordeaux ligt er duidelijk op. In Australië heeft hij niet echt rondgekeken en in Nieuw-Zeeland was Graggy Range het enige bedrijf dat hij beschrijft. De vertalers hebben het over Central OtagA terwijl dat toch Central OtagO moet zijn.
Veel aandacht besteedt de auteur aan allerlei proeverijen in New York waar de duurste wijnen werden geserveerd. Citaat: ”De traditionele veilinghuizen zijn lang niet zo actief geweest. Kapon, Rosania en Kurniawan, alle drie dertigers hebben enorme invloed gehad op de internationale wijnmarkt. Je zou verwachten dat ze gewoon de beste flessen kochten om op te vallen. Maar ze weten heel goed waar ze mee bezig zijn. Ze hebben het al doende geleerd. Ze kunnen je vertellen wat de beste La Tâche van de afgelopen vijf jaar was” (einde citaat) Kennelijk was de auteur toen nog niet op de hoogte dat Kurniawan wijnen met valse etiketten op wijnveilingen bracht en momenteel een gevangenisstraf van tien jaar uitzit… Zie bericht veroordeling: Klik hier.
De ‘poenerigheid’ klinkt sterk door in het boek. Er is geen sprake van een duidelijke consistente lijn. De gebezigde beschrijvingen van wijnen tijdens proeverijen zijn vaak op het vrouwonvriendelijke af. Citaat: “Door deze (champagne) krijg ik zin om de tafel omver te gooien, zo mooi is hij (van dat soort proefnotities hou ik, hoewel het mijn idee was om de tafel te laten staan en er hartstochtelijk de liefde op te bedrijven) Einde citaat..
De ‘verhalen’ staan vaak op 2-3 bladzijden, hoewel op het einde een uitgebreid verslag van een avond bij El Bulli op 13 bladzijden wordt gedaan. Daarin slechts de vermelding dat er een fles cava (Kripta Brut 2004) werd gedronken.
Het boek is dit jaar vertaald in het Nederlands van een uitgave uit 2006 en 2012. De beschrijvingen van oogstjaren op de geproefde wijnen zijn dan ook doorgaans tien jaar oud.
In het 320 pagina’s tellende boek is geen enkele foto of illustratie opgenomen. Een duidelijke omissie voor een boek met beschrijving van zoveel kostbare wijnen op de proeftafels.
Hoewel Robert Parker terecht als wijncriticus in het boek wordt genoemd, staat op de achterflap het volgende: “Zijn wijnessays (bedoeld die van de auteur McInerney) worden al jaren graag gelezen door restaurateurs als Mario Batali (‘om van te smullen’) en de literaire (…) critici als Robert Parker”.
Conclusie: koop een goede fles wijn voor het aankoopbedrag van het boek. Geen wijnliefhebber of wijnprofessional zit te wachten op een Amerikaans boek waar de poenerigheid vanaf druipt, geen illustraties te zien zijn en vaak terugvalt op proeverijen in New York met mensen uit de Amerikaanse wijnsector die niet op een handvol dollars kijken.
Jan Rook
ISBN 978 90 488 3412 9
Uitgever: Overamsteuitgevers
