Door Jan Rook
Diederik Beutener, Commercial Officer van de Canadese ambassade had zaterdagochtend de moeite genomen om een kleine groep Canada-gangers op Schiphol uit te zwaaien. Het uit 6 personen bestaande gezelschap moest bij het inchecken de eerste deelnemer op de vaderlandse luchthaven achterlaten, omdat het (Belgische) paspoort verlopen bleek te zijn . De groep dreigde echter nog kleiner te worden, omdat uw verslaggever werd gewezen op het voorschrift van de chartermaatschappij Air Transat, dat handbagage niet zwaarder dan 5 (!) kilo mag wegen.
Handbagage
Bepaald lastig voor een journalist die doorgaans een notebook met camera´s meesleept. Mijn handbagage is al de hele wereld zonder problemen rond geweest, maar de regels van chartermaatschappijen wijken af van die van nationale luchtvaartmaatschappijen. Uiteindelijk moest de baas van de incheckdames er aan te pas komen. Omdat twee reizigers geen handbagage hadden werd voor het deze keer het door de vingers gezien. Als de toestemming niet was verleend, dan zou het reisverslag bij deze regel zijn geëindigd, want ik weet niet wat ik in Canada moet doen als ik geen communicatiemiddelen ter beschikking heb.
Frankfurt?
Inmiddels bleek de Airbus 310 met vertraging uit Toronto te zijn geland, zodat we later dan voorzien, toch konden vertrekken. De vlucht ging echter niet rechtstreeks naar Toronto, maar vloog eerst naar Frankfurt (…). Vandaar vertrok het toestel om 14.30 uur plaatselijke tijd voor de bijna 8 uur durende vlucht naar Toronto. De noordelijke vluchtroute levert een mooi schouwspel op als je over het noordwestelijk gedeelte van Canada het continent binnen vliegt. Het ruige haast polaire landschap met ijsvelden gaat al vliegend naar het zuiden langzaam over in een groenbruin gekleurde vlakte waarbij de ijsvelden langzaam lijken op te lossen. Mijn laatste bezoek aan Ontario dateert van 2003.
Bij die gelegenheid bezocht ik de spectaculaire watervallen van Niagara en enkele wineries waaronder het gereputeerde wijnbedrijf Inniskillin.
Ook tijdens deze reis staat een bezoek aan Inniskillin op het programma. Om 17.00 uur plaatselijke werd de Airbus 310 op Pearson International Airport in Toronto aan de grond zet. Hoewel de busservice aanvankelijk op zich liet wachten, verliep de rit van 45 minuten naar Kitting Ridge Inn in Grimsby vlot.
Vinelands Estates
Een uur later, 19.00 uur plaatselijke tijd (01.00 uur Nederlandse tijd) stond een bezoek aan de Vineland Estates Winery op het programma. Volgens het Engelse vakblad Harpers, de mooiste winery van Ontario.Het domein was vroeger door een wijnproducent uit het Moezelgebied (Hermann Weiss) opgericht. De Canadees John Howard kocht 3 jaar geleden het bedrijf. Allen Schmidt, General Manager van Vineland Estates Winery ontving ons in deze fraaie ´boutique winery´ die ook bekend staat om zijn uitstekende restaurant. Allan Schmidt is samen met zijn broer Brian een van de vier eigenaren van dit gereputeerde bedrijf. Speciaal voor ons gezelschap werden we in de op een kerk gelijkende ontvangstruimte geleid.
Het gebouw is in 1845 opgericht maar Allan weet uit ervaring dat bezoekers uit Europa als het om oude gebouwen gaat niet op een paar honderd jaar kijken. De bijzondere ligging van dit bedrijf met een opmerkelijke zware ondergrond van o.a. klei is beslissend voor de druivenrassen die er worden gecultiveerd. Later tijdens deze reis hoop ik daar meer over te vertellen. Vineland Estates bezit 120 ha wijngaarden die voornamelijk met riesling, gewürztraminer,cabernet sauvignon, cabernet franc en merlot beplant zijn.
Het aperitief dat Allan schonk was een Riesling Methode Charmat (Cuve Close). De wijn bezit de VQA Niagara Peninsula, is fris, vrij neutraal en wat van de toegepaste techniek is te verwachten, vrij fors in de mousse. Een prettig licht aperitief.
Restaurant
Het door Harpers aanbevolen – er naast gelegen restaurant – werd op deze zaterdagavond goed bezocht. Het diner dat volgde, was inderdaad van hoog gastronomisch niveau. Na de Sauvignon Blanc (goed fruit, frisse tonen van buxus, zachte smaak, niet te strak met een alcoholgehalte van 12,8% ) volgde een gerecht dat uiteraard niet mocht ontbreken foie gras. De winnaar van de gouden medaille tijdens het concours van Vinitaly, Vintage Vidal Icewine (11% alc.) begeleidde het fraaie gerecht. De ijswijn heeft een gouden kleur, mooie complexe neus en vol zoet in de smaak met een restsuikergehalte van 215 gram (per liter).Tijdens het ´Concorso Enologico Internationale´ in Verona viel ook de Icewine van deze winery in de prijzen. Daardoor behaalde Vineland Estates de hoogste score van het concours de premio Speciale ´Gran Vinitaly ´.
Broer Brian moest halsoverkop het vliegtuig naar Verona nemen om deze prestigieuze onderscheiding als ´Guest of Honnour´ in ontvangst te nemen. Bij het verrassende hoofdgerecht met allerlei vrij spicy aroma´s, serveerde men een blend van cabernet sauvignon,cabernet franc en merlot. Aromatische neus en vrij strak in de smaak. Daarna volgden een Gewürztraminer, kenmerkende neus, licht in de smaak en een Riesling als bewijs dat de Riesling in Canada ook goed kunnen ouderen. In de neus duidelijk tonen van Gout de Pétrol maar toch in de smaak nog heel fris en vitaal met een zoetje. Als rode ‘uitsmijter´ tenslotte bij het fraaie dessert van chocolade een Cabernet Franc die men had gedecanteerd. Een opmerkelijke wijn. Duidelijk afwijkend van dit type wijnen uit het Loire-gebied. Mooie, rijke neus, opmerkelijk zacht in de aanzet en ontwikkeling. Een trouvaille bij dit mooie laatste gerecht. Het gezelschap sloeg de koffie maar over, want het was plaatselijke tijd 24.00 uur, 06.00 uur Nederlandse tijd.
Al met al een mooie start van deze korte wijnreis naar Ontario.
Website: klik hier
Deel 2: volgt
