Column: oorlog en een Duitse generaal

De komende week staat in het teken van de herdenking van de gevallenen in de Tweede Wereldoorlog en de bevrijding.
Ik denk ook aan een oorlog waar nu duizenden het leven laten in Oekraïne. Wie haalt het in zijn hoofd om voor een ‘idee fixe’ duizenden jonge mannen de dood in te jagen? Onze herdenking deze week wordt door de gebeurtenissen in het oosten overschaduwd. Laten we beseffen, dat onze vrijheid dankzij de offers tot stand is gekomen.

Persoonlijk ben ik kort na het einde van de oorlog geboren. We hadden niet veel. Het land kroop dankzij het Marshall Plan uit het dal. Uit de verhalen van mijn familieleden ontwikkelde ik een portie ‘moffenhaat’. Toen Beatrix met een Duitser aankwam verzuchte ik en velen met mij ‘waarom weer een Duitser’? Prins Claus bleek echter een sociaal voelend mens. Mijn vader was directeur van Congreshotel Koningshof en ontving hem meerdere keren bij aankomst voor een congres over ontwikkelingssamenwerking. Hij was onder de indruk van de persoonlijkheid van Claus.

Door een toeval is mijn standpunt over Duitsers veranderd. Een goede – niet onbemiddelde – wijnvriend vroeg mij of ik als chauffeur hem naar zijn tweede huis in La Champagne wilde begeleiden. Hij vertelde er terloops bij, dat een Duitse generaal ook in zijn tweede huis zou verblijven. Het was even slikken. Mijn beeld van een Duitse generaal was door films gevormd. Daarin werd een Duitse generaal vaak met monocle en een staf afgebeeld. Het was een hele opluchting toen bleek dat hij als jong officier bij de NATO had gediend. Hij maakte een plezierige indruk. Samen hebben we veel lol gehad na bezoeken aan mooie champagnehuizen. De inhoud van de grote koelkast met bier van ons verblijf werd ‘soldaat’ gemaakt. Daarna volgde de mooiste champagnes…

Mijn Chileense vrouw vertelde ik, dat tijdens de Wereldoorlog de Nederlanders hun fiets moesten inleveren (geconfisqueerd`) . Op een onverwacht moment een paar jaar later sprak ze een Duitse toerist aan en beet hem toe: “Mijn fiets terug“… Ik doceerde mijn vrouw dat zoveel jaar na die oorlog het niet meer nodig is om een Duitser daarmee lastig te vallen…
De belangrijke, komende week zet iedereen weer aan het denken. Vrijheid komt niet aanwaaien. We moeten er voor werken.

Reacties