Uit alle hoeken komen signalen dat de wijnsector in de verdediging wordt gedwongen. De vraag is, hoe we deze ontwikkeling interpreteren en wat de positie van de sector en andere gelieerde bedrijven gaat worden in een veranderende markt.
Na COVID-19 en de lockdown probeerde het bedrijfsleven weer op te krabbelen. Dat viel tegen. De omzet herstelde zich niet meer.
Dan is er het consumentenvertrouwen.
De krachtige communicatie slingerde de gezondheidstrends aan, waarbij ‘Dry January’ een makkelijk instrument was om het gevaar van alcohol bij de consument in te wrijven. Niet bier en gedistilleerd waren de ‘boosdoeners’, maar wijn.
Aan de productiekant worstelt men met sterke prijsverhogingen.
Zo zijn o.a. flessen duurder geworden en rijzen de transportprijzen de pan uit . De extra kosten worden doorberekend.
In Frankrijk is grote onrust ontstaan door oplopende wijnvoorraden en verminderde wijnconsumptie. De Franse regering heeft 120 miljoen euro vrijgemaakt om de overproductie van wijn te distilleren.
Jonge consumenten wenden zich af van wijn en geven aan non-alcoholische dranken -zoals in cocktails – de voorkeur.
Wie 40 jaar geleden zou voorspellen dat een gin-tonic ook alcoholvrij kan worden gemaakt, zou voor gek zijn verklaard.
De volgende ontwikkelingen zijn te verwachten:
- Lagere consumentenvoorkeur voor wijn
- Opkomst alcoholvrije wijn
- Inkrimpen aanbod zoals complete ‘wijnstraten’ in supermarkten
- Minder wijnpresentaties. De keuze voor Amsterdam en de randstad is te productgericht en een belediging voor de rest van Nederland
- Kleine aanbieders stoppen en gaan fuseren of worden ingelijfd
- In de restaurantsector zal de wijnkaart minder verschillende wijnen hebben en de wijnkelder een kleinere voorraad
Het is geen fleurig bericht. Ik moest denken aan een Engelse wijsheid:
The bad taste of low quality remains longer than the short joy of the low price…
