In de komende verkiezingen speelt het woord ‘bestaanszekerheid’ een belangrijke rol. Dit containerwoord wordt door de politici gebruikt om de minst draagkrachtigen in onze samenleving te helpen
In de wijnhandel en gastronomie was het woord bestaanszekerheid in de afgelopen jaren geen belangrijk issue. De handel floreerde tot het moment dat Covid de kop op stak en de deuren van de horeca- etablissementen op slot gingen. Nederland moest wennen aan beperking van de vrijheid door isolatie. De horeca moest met de situatie genoegen nemen en verloor gasten en omzet. De wijnprofessionals die al langer met internet bezig waren zagen de mogelijkheden om de wijn naar de klanten te sturen.
Verkopers voor de klassieke afnemers kwamen steeds vaker voor een gesloten deur te staan. De werkgelegenheid van de verkoop-buitendienst kwam onder druk. Ze moesten (vaak gedwongen) naar een andere werkgever op zoek gaan. De gastronomie kreeg het moeilijk. De daling van de koopkracht en de prijsverhogingen dwongen veel restaurateurs hun deuren te sluiten.
De drankbestrijders kunnen achterover leunen, omdat de regering de makkelijkst manier om de tekorten te vullen nl. accijnsverhoging in de troonrede heeft staan. Daarmee wordt de wijnhandel gelijk gesteld aan de tabaksindustrie.
Bekende, grote wijnimporteurs en wijnverkopers proberen nu hun bedrijf te verkopen. Het is niet meer lucratief en de exploitatie dreigt nog verder in de problemen te komen.
De wijnhandel kan zich voorbereiden op een dalende verkoop en een veranderende sector. De bestaanszekerheid van de bedrijfstak zou weleens ter discussie komen te staan. De slogan ‘Drink met mate’ kan definitief naar de prullenmand.
Foto: Flying Wine Writer Jan Rook
